Stożek rogówki

Ze stożkiem rogówki mamy do czynienia wtedy, gdy rogówka – przezroczysta przednia powierzchnia oka – staje się cieńsza i stopniowo wybrzusza się na zewnątrz, tworząc stożek. Schorzenie to jest przyczyną niewyraźnego widzenia i zwiększa wrażliwość na światło i odblaski. Stożek rogówki zwykle dotyczy obu oczu, chociaż często dotyczy jednego oka bardziej niż drugiego. Pojawia się między 10 a 25 rokiem życia i może postępować powoli przez 10 lat lub dłużej.

We wczesnych stadiach, problemy wzrokowe można skorygować okularami lub miękkimi soczewkami kontaktowymi. Później może być konieczne używanie sztywnych soczewek kontaktowych. W niektórych przypadkach, konieczny będzie przeszczep rogowki. 

OBJAWY

Objawy stożka rogówki mogą się zmieniać wraz z postępem schorzenia. Są nimi:

• Niewyraźne lub zniekształcone widzenie;
• Zwiększona wrażliwość na jasne światło i odblaski, które mogą powodować problemy z jazdą w nocy;
• Częste zmiany recept okularowych;
• Nagłe pogorszenie lub zmętnienie widzenia.

PRZYCZYNY

Przyczyny nie są do końca znane, choć uważa się, że w grę wchodzą czynniki genetyczne i środowiskowe. Około 1 na 10 osób ze stożkiem rogówki ma również rodzica z tym schorzeniem.

CZYNNIKI RYZYKA

• Rodzinna historia stożka rogówki;
• Energiczne pocieranie oczu;
• Schorzenia, takie jak barwnikowe zwyrodnienie siatkówki, zespół Downa, zespół Ehlersa-Danlosa, katar sienny i astma.

Dość często stożek wykrywany jest dopiero w już zaawansowanym stadium. Warto podkreślić to, co powtarzamy cały czas: NAJWAŻNIEJSZE SĄ REGULARNE BADANIA. Tylko wtedy można zastosować szybko odpowiedni plan leczenia. Stożka rogówki niestety, nie pozbędziemy się, jeżeli już istnieje. Możemy sprawić, że nie będzie już postępował. Jak? Istnieje metoda nazywana Cross-linking. Dzięki niej można zahamować progresję stożka i uchronić pacjenta przed przeszczepem rogówki.